Zarys historii. Początki Bralina, pochodzenie nazwy.
Bralin
położony jest na Wysoczyźnie
Wieruszowskiej, na południowym stoku Wzgórz Ostrzeszowskich.
Sama miejscowość położona jest na półwyspie, otoczonym od zachodu Ługiem
(bagna porośnięte trawą i bagniste łąki porosłe olszyną i wierzbiną),
z północy Łęgami Szumu (łęgi - tereny nadrzeczne i wilgotne
łąki, nierzadko zalane wodą i porośnięte roślinnością) i ze wschodu
Ługami Chojęckimi. Ukształtowanie terenu, szata roślinna i opady
atmosferyczne już w zamierzchłej przeszłości sprzyjały osiedlaniu się
ludzi zajmujących się zbieractwem, myślistwem, rybołówstwem i bartnictwem.
Od najdawniejszych czasów mieszkała tu ludność słowiańska. Według źródła
z połowy IX wieku, tzw. Geografa Bawarskiego, zamieszkiwali ten teren
Ślęzanie.
Prawdopodobnie pierwsza wzmianka o Bralinie pochodzi z bulli papieża Innocentego
II z 7 lipca 1136 roku, jednakże istnieją pewne wątpliwości co do tego.
Natomiast pierwsza pewna wzmianka datowana jest 12 lipca 1288 roku. Mowa
w niej o zawarciu transakcji, której świadkiem był "Johannes plebanus
de Bralin".
Pochodzenie nazwy Bralina od
dawna interesowało ludzi. Źródła historyczne, wymieniając tę miejscowość,
nie podają jej lokatora, chociaż uczeni zgodnie podkreślają jej słowiańskie
pochodzenie, to jednak różnie
objaśniają jej nazwę. Uczeni polscy zaliczają ją do grupy nazw dzierżawnych
lub patronimicznych, tworzonych od nazw osobowych, imion lub przezwisk
założycieli i właścicieli lub ich potomków. Nazwy na -in, -ina, ino powstały
od nazw osobowych na samogłoskę - a . Stąd nazwa Bralin została utworzona
zapewne od imion Bra - za pomocą przyrostka - l. Pierwszym osadźcą, założycielem,
gospodarzem i władcą mógł być przywódca wspólnoty rodowej (plemiennej)
BRAL, BRALA, BRAŁ, BRAŁA, BRATOSŁAW, BRACŁAW, BRATOSZ, BROTOLJUB, BRATIMIR,
BRATONJEG, BRATORAD, BRATOMUL, BRATOMIL lub BRATUM. Imiona te
występowały na terenie Czech i południowej słowiańszczyźnie. Może właśnie
stamtąd wspólnota rodowa, zmuszona niekorzystnymi warunkami bytowania,
głodem lub wojną, rozpoczęła długą wędrówkę, poszukując nowych siedzib.
Na terenie obecnego Bralina wykorzystała naturalne warunki obronne i dogodne
warunki bytowe i osiedliła się. Świadczy o tym średniowieczne, pierścieniowe
grodzisko ze śladami fosy. Przybysze przybyli prawdopodobnie na ziemie
już wcześniej zamieszkałe przez ludzi. Znając tajemnice uprawy winorośli,
wykorzystali warunki klimatyczne i glebowe oraz ukształtowanie terenu
i założyli winnice wspomniane w bulli papieża Innocentego II z 7 lipca
1136 roku.
Także uczeni niemieccy podkreślają słowiańskie pochodzenie miejscowości
Bralin, ale jej nazwę wyjaśniają inaczej. Heinrich Adam w pracy "Die
Schlesischen Ortsnamen , ihre Entstehung und Badetung. Ein Bild aus der
Vorzeit" wydanej we Wrocławiu w 1887 roku, zalicza ją do grupy biorących
nazwę od lasu sosnowego.
Przewaga sosny nad innymi gatunkami drzew na ziemiach polskich datuje
się od epoki paleolitu. Niegdyś miała ona większy zasięg i obejmowała
cały obszar południowej Polski, w tym tereny współczesnego Bralina.
Na całej północnej Słowiańszczyźnie na oznaczenie lasu, zwłaszcza sosnowego
używa się wyrazu "bór" ( np. w języku rosyjskim bor - to wielki,
gęsty las sosnowy ). Wyraz ten na południu ( Serbia, Słowenia, Chorwacja,
Węgry ) oznacza sosnę ( drzewo iglaste) , natomiast w grupie czesko-słowackiej
posiada oba znaczenia. Stąd wielki i gęsty las sosnowy - zdaniem wspomnianego
Heinricha Adamy - dał nazwę Bralinowi, który podobno kiedyś pradawni Słowianie
nazywali Boralin.
Niektórzy językoznawcy i heraldycy poszukują związku nazwy miejscowości
ze słowiańskimi określeniami świerku, jodły, nawet cisu i modrzewia. Właśnie
jodłę, świerk lub sosnę rozszyfrowują w bralińskich herbach. Przed wiekami
te drzewa posiadały niemałe znaczenie lasotwórcze i dlatego stały się
podstawą do rozważań o genezie nazwy i motywami heraldycznymi.
Reasumując te rozważania można przypuszczać , że nazwa Bralin pochodzi
jednak od imienia pierwszego osadnika, założyciela i właściciela, Słowianina,
który jeszcze przed chrztem Polski przywędrował z terenu Czech lub południowej
słowiańszczyzny ze wspólnotą rodową ( plemienną ).Mogą to potwierdzić
wykopaliska archeologiczne. Natomiast wspomniane drzewa iglaste stały
się motywami herbu miejskiego.